Fortel w imię dobrej sprawy
Zupełnie nie wiem, kiedy próby naszego zespołu przeobraziły się w spotkania towarzyskie. Stało się tak niejako z automatu. Tyle godzin spędzaliśmy razem w szkole, że po wyjściu z niej zawsze było coś do obgadania. Albo ktoś. Nie, żeby mi te spotkania towarzyskie przeszkadzały. Nic z tych rzeczy. Zresztą na grę i śpiewanie też znajdowaliśmy czas. A ostatecznie w najbliższej
przyszłości nie groziły nam koncerty na wielkiej scenie, więc nie zamierzałem się przejmować tym, że nie szlifujemy warsztatu do skurczu w palcach. Póki co gramy wyłącznie dla przyjemności. I w sumie, co by nie mówić, coraz lepiej nam to wychodziło.
Zobacz pełny opis| Odpowiedzialność: | Kasia Keller ; [ilustracje: Kasia Kołodziej]. |
| Seria: | Fajna ferajna / Kasia Keller |
| Hasła: | Dzieci Przyjaźń Tożsamość (psychologia) Powieść Literatura polska |
| Adres wydawniczy: | Konin ; [Żychlin] : Czytelnia, 2024. |
| Opis fizyczny: | 88, [2] strony : ilustracje ; 22 cm. |
| Uwagi: | Drugie miejsce wydania na podstawie serwisu e-ISBN. |
| Forma gatunek: | Książki. Proza. |
| Powstanie dzieła: | 2024 r. |
| Twórcy: | Kołodziej, Katarzyna. (1975- ). Ilustracje |
| Odbiorcy: | Dzieci. 6-8 lat. 9-10 lat. |
| Skocz do: | Inne pozycje tego autora w zbiorach biblioteki |
| Dodaj recenzje, komentarz | |
| Inne pozycje z serii |
Sprawdź dostępność, zarezerwuj (zamów):
(kliknij w nazwę placówki - więcej informacji)
Inne pozycje tego autora w zbiorach biblioteki:
Dodaj komentarz do pozycji:
Serie (cykl) Fajna ferajna można czytać w dowolnym porządku:
| Tom 1 Po prostu być sobą"Fajna ferajna. Po prostu być sobą" to pełna humoru i wyjątkowo ciepła książka Kasi Keller o przygodach dwójki przyjaciół ze szkolnej ławy: Basi (Tajnej) i Dawida (Alego). Ich niecodziennej relacji towarzyszą na co dzień sympatie i antypatie szkolnej klasy, zwady z klasową guru Paulą, sukcesy i porażki, wzloty i upadki, które [...] |
| Tom 2 Fortel w imię dobrej sprawyZupełnie nie wiem, kiedy próby naszego zespołu przeobraziły się w spotkania towarzyskie. Stało się tak niejako z automatu. Tyle godzin spędzaliśmy razem w szkole, że po wyjściu z niej zawsze było coś do obgadania. Albo ktoś. Nie, żeby mi te spotkania towarzyskie przeszkadzały. Nic z tych rzeczy. Zresztą na grę i śpiewanie też [...] |